نهمین استاندارد بین‌المللی تدوین شده با سرپرستی ایران در حوزه فناوری نانو با عنوان «فناوری نانو – ارزیابی عملکرد ضد باکتری منسوجات حاوی نانومواد ساخته شده» منتشر شد. این استاندارد با حمایت و نظارت ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، پس از ۳ سال تلاش مستمر یک گروه کاری متشکل از اساتید دانشگاه و متخصصان مرتبط تدوین گردید.

این استاندارد بین المللی، روش ارزیابی عملکرد ضد باکتری در منسوجات حاوی نانومواد ساخته شده (فلزی یا اکسید فلزی) را توصیف می‌کند. منسوجات در این استاندارد شامل پارچه، نخ و الیافی است که در آنها نانومواد ساخته شده در طی فرایند تولید یا پرداخت به کار می‌روند. به علاوه این استاندارد پروتکل های مورد نیاز برای تعیین کمی نانومواد رهایش یافته از منسوج پس از شست شو و یا مواجهه با عرق مصنوعی بدن انسان را مشخص می‌کند. این استاندارد روش ارزیابی عملکردهای ضد باکتری، ضد قارچ و ضد بو را دربر می‌گیرد. این استاندارد شامل این موارد نمی‌شود: منسوجات با کاربرد درمانی؛ جنبه های ایمنی، سلامت و محیط زیست (EHS)؛ رهایش نانومواد به دلیل فرسایش، سایش و خراش.

این استاندارد با حمایت ستاد ویژه توسعه فناوری نانو در سال ۱۳۹۷ به سازمان بین‌المللی استاندارد (ایزو) پیشنهاد  و تدوین آن آغاز گردید. پس از تایید و تصویب پیشنهاد ایران از سوی کشورهای عضو کمیته فنی استاندارد فناوری نانو ایزو (ISO/TC ۲۲۹)، مطالعات مختلف و گسترده‌ای انجام و جلسات متعدد کارشناسی با متخصصان داخلی و خارجی برگزار شد. این جلسات هم به صورت حضوری و هم از طریق وب، با هدف اقناع متخصصان بین‌المللی به عنوان نمایندگان کشورهای عضو ایزو تشکیل می‌گردید. سرانجام این استاندارد، اکتبر ۲۰۲۱ در وب سایت رسمی سازمان بین‌المللی استاندارد (www.iso.org) منتشر گردید.

تاکنون در مجموع ۹۴ استاندارد بین‌المللی توسط کمیته فنی استانداردهای فناوری نانو ایزو (ISO/TC ۲۲۹) منتشر شده که تدوین ۹ استاندارد آن با سرپرستی جمهوری اسلامی ایران انجام گردیده است. تدوین استانداردهای بین المللی معمولا ۳ تا ۴ سال زمان می‌برند. اساس تدوین استانداردهای بین‌المللی در سازمان ایزو، اجماع جهانی توسط کشورهای عضو است. کشورهای عضو کمیته‌های فنی در مراحل مختلف تدوین استاندارد نظرات تخصصی مختلفی را برای تکمیل و توسعه استاندارد ارائه می‌کنند. در کمیته فنی استانداردهای فناوری نانو سازمان ایزو، ۳۹ کشور به عنوان عضو اصلی و ۱۸ کشور به عنوان عضو ناظر وجود دارد.