علاقه به تجاریسازی فناوریهای نو به دلیل پیشرفتهای اخیر در طراحی مواد پیشرفته افزایش یافته است. توجه به ریسکهای بالقوه زیستمحیطی، سلامت و ایمنی (EHS) ناشی از نانومواد در رأس این انقلاب سریع فناوری قرار گرفته است. ارزیابی ریسک، به عنوان یک روش اولیه جهت ارزیابی ریسکهای EHS و تصمیمگیری درباره آنها ارائه شده است. مجریان ارزیابی ریسک در پی یافتن آسیبها، احتمال وقوع و عواقب ناشی از آنها هستند. در این مقاله تلاشهای اخیر درباره ارزیابی ریسک فناوری نانو و نانومواد و همچنین چالشهای سیاستگذاران و نظارتکنندگان برای کسب اطلاعات دقیق در این زمینه مورد بحث قرار گرفته است. ارزیابی ریسک مشتمل بر روشهای تحلیلی است که دستورالعملهای پذیرفته شدهای را در زمینه نحوه ایجاد توازن میان ریسکها با هزینهها و مزایای فناوریها، ارتباط بخشی میان آنها و تغییر در طراحی نانومواد به سوی یک فناوری نانو پایدار ارائه میکند.
